Bang zijn om om niet begrepen te worden, bepaalde denkbeelden hebben en je afvragen of deze realistisch zijn, bang zijn dat je aanleg hebt om net zo te worden als jouw vader en/of moeder? Bang zijn om deze vragen met een ander te delen, omdat je denkt dat je dan al een etiketje opgeplakt krijgt?

Als kind van een manisch-depressieve ouder heb ik lang allerlei vragen en denkbeelden gehad, die ik niet durfde te delen. Bang om in hetzelfde hoekje geplaatst te worden als mijn ouder. En ineens zat ik, door alle stress, in een paniekstoornis met straatvrees. Gelukkig ben ik hier van hersteld en heb ik door met lotgenoten te praten, ontdekt dat deze vragen en denkbeelden helemaal niet zo vreemd zijn. Dit was helaas wel pas op volwassen leeftijd. Als kind heb ik het kunnen delen van ervaringen en situaties heel erg gemist (dat bestond toen eigenlijk helemaal niet). Vandaar dat ik mij, samen met mijn twee Fjordenpaarden, nu richt op het uitspreken van vragen, denkbeelden en alles wat jou zou kunnen belemmeren in jouw (op)groeiproces, zodat je ontdekt dat je hier in niet alleen staat.

Herken jij jezelf hierin en zou je graag eens willen kijken wat we voor jou zouden kunnen betekenen? Neem dan vrijblijvend contact op!