Misvormingen

Misvormingen

Misvormingen, ontstaan omdat gevoelens er niet mogen zijn. Als je allereerste ervaring met verdriet is, dat je niet verdrietig mag zijn, dan zet dat verdriet zich vast. Zo gaat er een blokkade ontstaan.

Een blokkade is een plek, waar energie klem zit. Wij zijn een dynamisch geheel. Een mens is niet statisch. Een mens beweegt. Van binnen stroomt het voortdurend. Wij zijn opgebouwd uit energievormen en lagen. Die energie is voortdurend in beweging. Als een gevoel zich vastzet, dus een blokkade vormt, ontstaat er een stukje in ons dat niet beweegt, niet stroomt. Deze blokkades treden op door onderdrukte gevoelens van angst, verdriet en boosheid. Ze perken een persoon in. Ze kunnen je geestelijk, emotioneel, mentaal en zelfs fysiek afsluiten.

Door onze opgekropte gevoelens te leren uiten komen er soms verschillende laagjes tegelijkertijd los en worden afgevoerd. Je raakt op deze manier je opgekropte emoties kwijt.

Niet beschikbaar zijn van de ouders

Grillige, misbruikende, mishandelende en/of verwaarlozende ouders;
emotioneel of fysiek niet beschikbare ouders;
hospitalisatie, uithuisplaatsing of andere regelmatige wisselingen van verzorgers;
het in de steek gelaten worden door de ouders of ander plotseling verlies van kontakt met de ouders.

Ongezonde schuldgevoelens

Je gaat je zorgen maken over wat andere mensen van je denken, je vindt het vreselijk als andere mensen boos op je zijn. Je maakt je er druk over, dat andere mensen beter zijn dan jij. De behoeften van anderen gaan vóór je eigen behoeften, hetwelk een kenmerk is van het povere zelfbeeld, dat inherent is aan een op schaamte gebaseerde identiteit. Je kunt niet tegen kritiek, je maakt je veel zorgen over je lichaam, je kunt geen complimenten aanvaarden. Je vindt het vreselijk hulp te moeten vragen of te aanvaarden. Je bent een perfectionist, welke drang naar volmaaktheid een strategie is, die geworteld is in de angsten en verlangens van een kind, dat zich op die manier probeert te verzekeren van liefde en goedkeuring. Mensen met ongezonde schuldgevoelens zijn vatbaar voor zowel ziekten als zwaarmoedigheid.

Onzekerheid

Onzekerheid bepaalt ook het gedrag naar andere mensen. Omdat je geen veiligheid en geborgenheid kunt vinden bij mensen, zoek je naar meer bevrediging in materiële zaken, dan in menselijke kontakten. Ondertussen kan je best sociaal zeer vaardig zijn, maar is alleen oppervlakkig gezien responsief in relaties.Gevoelens laten wij niet zien, lijken oppervlakkig en niet echt uit onzelf te komen. Hierdoor leveren toenaderingspogingen over het algemeen weinig respons op. Als anderen nader tot ons willen komen, biedt het ons geen geborgenheid of troost en zijn wij niet langer in staat dit op waarde te schatten. Hierdoor zou de mogelijkheid kunnen gaan bestaan dat wij afgewezen worden, omdat wij niets teruggeven, bijvoorbeeld na een emotionele investering. Voor anderen, die wij hebben leren kennen, moet het heel moeilijk zijn, om met ons om te gaan, omdat wij niets teruggeven. Dit is emotioneel heel zwaar. Als de anderen het goed zouden willen doen, zouden zij, als het ware door onze vijandige en/of apatische reacties heen moeten kijken, omdat wij vaak minachtend of afwijzend reageren, als wij ons onzeker en kwetsbaar voelen. Als er dan geen bevestiging wordt geboden, worden onze negatieve gevoelens, dat niemand van ons houdt, dus bevestigd! Dat je onzeker bent kan eveneens al ontstaan zijn in je jeugd, waar je nu als volwassene nog (steeds) mee te kampen hebt. Je bent verlegen, je hebt geen zelfvertrouwen, je voelt je tekort schieten en denkt minder te kunnen dan anderen.

Je durft geen nee te zeggen, je wilt iedereen tevreden houden, altijd de vrede willen bewaren, altijd maar ja zeggen, altijd rekening met een ander houden, jezelf helemaal wegcijferen, teveel hooi op je vork nemen. Het kan al ontstaan zijn, doordat je met je zieke ouder(s) veel emotionele gebeurtenissen meegemaakt hebt en daar nu nog steeds de wrange vruchten van draagt.