Reacties

Door de gebeurtenissen in het gezin hebben sommigen de neiging zich thuis op te sluiten en niet meer deel te nemen aan activiteiten buitenshuis.
Ze gaan niet meer naar de sportclub, trekken niet meer op met vrienden, gaan niet meer bij familie op bezoek… maar ze gaan zich afzonderen van de anderen. Soms betekent dat ook een beetje wegvluchten van vervelende dingen, je isoleren of doen alsof er niets aan de hand is.

Schaamte
Soms voel je schaamte over het vreemde gedrag van je moeder of vader, als die weer iets geks zegt of doet, en dat dan nog wel in het bijzijn van je vrienden. Je kan er van je vrienden al snel een bijnaam aan overhouden en er gepest mee worden op school! Er heerst nog een taboe rond. Het is nog altijd zo dat mensen moeilijk over psychiatrische problemen praten, en van daaruit groeit vaak je schaamtegevoel.

Antwoorden zoeken
Ook voor ouders is het moeilijk om met hun kinderen te praten over wat er thuis allemaal gebeurt. Ze vertellen maar weinig omdat ze het voor jou niet moeilijker willen maken. Doch als kind heb je wel snel in de gaten dat het thuis anders loopt dan in het gezin van je vriend of vriendin, en je weet niet hoe je dat in woorden moet brengen. Door gebrek aan informatie ga je binnen jezelf zoeken naar antwoorden en mogelijke verklaringen voor wat er allemaal gebeurt. Maar vaak zijn dat niet de juiste antwoorden of is dat niet de juiste uitleg.

Je hebt misschien gedachten zoals:

“het is mijn schuld dat mijn vader zich zo vreemd gedraagt”
“mijn moeder zou niet in het ziekenhuis moeten blijven als ik maar braver geweest was”
“ik mag met niemand over de problemen thuis praten want dan verraad ik mijn ouders en hang ik de vuile was buiten”

Dat zijn misverstanden en het is belangrijk dat je die gedachten ook kan bespreken met de persoon die jij vertrouwt. Als je merkt dat die gedachten fout zitten, zal het een hele opluchting voor je zijn en krijg je zo de ruimte om weer met andere dingen bezig te zijn.

Schuldgevoel
Misschien heb je schuldgevoelens. Er zijn kinderen die zich schuldig voelen omdat ze denken dat zij zelf de oorzaak zijn van de problemen van hun ouders.
Anderen voelen zich schuldig omdat zij gezond zijn terwijl hun ouder ziek is. Er zijn momenten dat een schuldgevoel opduikt, bijvoorbeeld als je eens iets leuks en ontspannend doet voor jezelf. Maar het is belangrijk te weten dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen gedrag, en dat jij niet verantwoordelijk bent voor de problemen en het gedrag van je ouders. Het is helemaal jouw schuld niet!

Machteloos
Meestal zou je alles willen doen om thuis te helpen, maar dan stel je dikwijls vast dat je aan de toestand van je zieke ouder niets kan veranderen. Je voelt je totaal machteloos want er is niets wat je kan doen, ook al wil je dat nog zo graag! Soms word je daar ook heel droevig van.

Boos
Er zijn misschien nog ogenblikken waarop je boos zou willen zijn. Boos omdat je geen tijd krijgt voor jezelf, omdat je weer eens de boel moet opkuisen, omdat je moeder of vader iets zegt dat je pijn doet, of omdat het bij jou thuis soms zo anders loopt dan bij je vrienden.

Boos, want waarom gebeurt dit nu net bij jou thuis en niet in een gezin van een straat verderop! Dan roep je wel eens iets lelijks tegen je vader of moeder en meestal heb je er achteraf spijt van. Of misschien probeer je die boosheid dan maar in te houden om je moeder of vader niet te kwetsen. Soms gebeurt het dan dat iemand anders in de buurt, zoals je broer of zus, de volle lading krijgt en je om iets heel stoms eens goed ruzie maakt.

Trouw zijn
Dat je als kind zo graag je ouders wilt helpen, heeft ook te maken met een gevoel van trouw zijn aan je ouders. Zij hebben altijd geprobeerd je te helpen en voor jou te zorgen. Als dat op dit moment voor hen minder goed lukt, dan is het soms een automatische reactie dat jij die zorgende houding overneemt. Zo zijn er veel KOPP kinderen die heel wat taken van hun ouders overnemen. Je jongere broer of zus naar school brengen, wassen, strijken, poetsen en de vaat doen, en je wordt ineens de baas over het huishouden. Je gaat zorg dragen voor je zieke ouder of ook voor je gezonde ouder. Soms voelt dat aan als een omgekeerde wereld.