Verlies
Dood van een ouder, een levenbedreigende ziekte van een ouder (of dreigingen van) zelfmoord. De uitwerking van verlies hangt sterk af van de kwaliteit van de hechting voor het verlies, de kwaliteit van de plaatsvervangende verzorgers en, indien van toepassing, de aard van hereniging.Het is nooit te laat om verlies te doorleven. De eerste belangrijke stap is het verlies toe te laten. Laat het er volledig zijn. Onderdruk het niet. Stop het niet weg. Als de pijn van het verlies de ruimte krijgt, dan wordt je er uiteindelijk doorheen geleid. Veel in het leven moeten wij alleen opknappen, maar niet alles. Als wij hier rekening mee houden ondersteunen wij onszelf, alsmede anderen op een positieve wijze.Als er in de thuissituatie geen ruimte was om over je verlies te kunnen praten dan ga je proberen om dit niet doorleefde verlies te compenseren, omdat het voor jou onbespreekbaar was.Op die manier ga je gevoelens ontwikkelen van gebrek, gemis, van iets onafgemaakts, welke je als een blokkade met je mee gaat dragen, die steeds in de weg zit en zo je gevoelsuitingen afremmen. Als er plotseling iemand uit jouw leven verdwijnt, waarvan je geen afscheid hebt kunnen nemen, ontstaat er bij jou een verwoestend gevoel van verlatenheid.
In je volwassen leven ga je hier compensaties voor zoeken. Een overheersend gevoel van rusteloosheid, van niet voldoende aandacht en begrip kunnen ervaren, gaat dan jouw leven kleuren, alsmede de verhouding tot andere mensen.
Het zou bijvoorbeeld kunnen gebeuren dat je, als vrouw, twee mislukte huwelijken achter de rug hebt, omdat jij bijvoorbeeld jouw ex-man probeerde te ‘’dwingen’’ om jou steeds meer aandacht te geven. Niemand was in staat om jou zoveel aandacht te geven als jij nodig had. Alleen jijzelf kon dit – door jouw oude verlies eindelijk onder ogen te zien en te doorleven. In principe had jouw innerlijke kind, dat zo’n gemis had geleden, acute genezing nodig.Als dit niet zou gebeuren, dan zou jij je hele verdere leven op dezelfde pijnlijke wijze moeten voortzetten.
Zeker in de verhouding tot mannen zou jij iedere keer opnieuw onbewust in de rol schieten van het kind, dat om de aandacht van bijvoorbeeld de vader vraagt, die overleden is.Naarmate de rouwverwerking doorgaat en het verlies meer wordt doorleefd, komt er energie vrij.Belangrijk is om vorm te geven aan deze energie, om actieve stappen te kunnen gaan zetten om opnieuw te beginnen.
Om dit te kunnen doen is het nodig dat je je heroriënteert om duidelijk te krijgen hoe je verder gaat, voor welke richting je nu wilt kiezen.
Neem daar volledig de rust en de tijd voor. Het proces kan dan vruchtbaar zijn. Het kan als voedsel dienen voor de rest van je leven. Jij geeft het de inhoud die het verdient, omdat deze gevoelens bij jou horen.